Verlangen naar de Onbereikbare Ander — de Liefdesverslaving als Spiegel van het Verloren Zelf

Inhoudsopgave

1. Liefdesverslaving en de zoektocht naar heelheid
   Hoe liefdesverslaving een overlevingsstrategie is, geworteld in ons verlangen naar veiligheid en bestaansrecht.
2. De onbereikbare ander als spiegel van innerlijke ontheemding
   Wat we buiten zoeken, weerspiegelt wat we in onszelf missen of niet durven zien.
3. Persoonlijke noot – Liefdesverslaving als poort naar mezelf
   Mijn eigen verhaal over liefdesverslaving, verlies en het ontwaken van zelfcompassie.
4. Van wond naar wijsheid – hoe dit mijn werk als therapeut verdiepte
   Hoe mijn persoonlijke heling me inspireerde om anderen te begeleiden in het vinden van liefdevolle verbinding met zichzelf.
5. Verstoten delen en het verwonde innerlijke kind
   De rol van ‘exiled parts’ in onze liefdespatronen en hoe we ze met compassie kunnen ontmoeten.
6. De innerlijke reis: van projectie naar belichaming
   Jungiaanse psychologie en het individuatieproces als weg naar innerlijke heelheid.
7. De rol van psychedelica bij heling
   Hoe psychedelica kunnen helpen toegang te krijgen tot diep verborgen delen en heling mogelijk maken.
8. Reflectieoefeningen
   Praktische oefeningen om je eigen patronen te onderzoeken en contact te maken met je innerlijke kind en delen.
9. Slot: de reis terug naar jezelf
   Waarom de liefde die écht geneest begint in de zachte thuiskomst bij jezelf.

🌿 Inleiding

Soms lijkt de liefde een doolhof waarin we steeds weer dezelfde muur raken: we vallen voor mensen die er net níet helemaal zijn. Die mysterieus, intrigerend en magnetisch aanvoelen — maar emotioneel gesloten blijven. We noemen het verliefdheid, chemie, passie… maar wat als het eigenlijk een echo is? Een roep uit een dieper deel van ons dat vergeten is?

In deze blog onderzoek ik hoe onze aantrekking tot de emotioneel onbereikbare ander vaak geworteld is in complex trauma, codependency en liefdesverslaving. Hoe deze dynamiek niet enkel over “de ander” gaat, maar over wat in onszelf ooit werd verlaten. En hoe de taal van Jung, innerlijke delenwerk (IFS), en soms ook psychedelica, kan helpen om deze patronen te helen — van binnenuit.

🧠 1. Liefdesverslaving en de zoektocht naar heelheid

Liefdesverslaving is geen zwakte. Het is een overlevingsstrategie. Een poging om via de ander een gevoel van bestaansrecht, veiligheid of vervulling te vinden dat we in onszelf niet kunnen voelen.

Voor wie opgroeit met inconsistentie, verlating of emotionele afwezigheid, wordt liefde een bron van hunkering én gevaar. Je wordt een voelspriet. Je leert: als ik me maar genoeg aanpas, als ik jou maar red, dan zal je blijven. Dan besta ik.

💔 Codependency is de overtuiging: als jij gelukkig bent, ben ik veilig.

Maar de prijs is hoog. Want je raakt steeds verder verwijderd van je eigen kern. Van je verlangens, je grenzen, je waarheid. Je blijft leeg achter als de ander zich terugtrekt — en dat gebeurt vaak. Omdat deze dynamiek gebouwd is op een fundamenteel gemis.

🔍 2. De onbereikbare ander als spiegel van innerlijke ontheemding

Jung zou zeggen: wat we buiten onszelf zoeken, is vaak een weerspiegeling van wat we in onszelf niet erkennen. We projecteren onze anima of animus — onze innerlijke geliefde — op een ander. En als die ander emotioneel onbereikbaar is, raakt dat vaak aan een pijn die ouder is dan deze relatie.

✨ Misschien is de ander niet écht onbereikbaar, maar ben ik dat — voor mijn eigen kwetsbaarheid, mijn verdriet, mijn kinderlijke hoop.

De onbereikbare partner spiegelt vaak een deel van ons dat wij zelf ooit moesten verlaten: de dromer, de zachte, de behoeftige, de vurige minnaar. Wat we niet mochten zijn, zijn we kwijtgeraakt. En wat we kwijt zijn geraakt, gaan we zoeken — buiten onszelf.

🕯️ 3. Persoonlijke noot – Liefdesverslaving als poort naar mezelf

In 2010 begon ik een periode waarin ik achteraf pas kon zien: ik was diep liefdesverslaafd. Verliefdheid volgde verliefdheid. Steeds opnieuw die magische aantrekking, die intense connectie… maar ook telkens dezelfde leegte. Het was alsof ik via de ander probeerde thuis te komen — terwijl ik mezelf steeds verder kwijtraakte.
En toch, hoe pijnlijk en verwarrend sommige relaties ook waren, bracht elke ontmoeting ook iets nieuws aan het licht. Alsof er bij elke vrouw die ik liefhad, ook een stukje van mezelf werd wakker gekust. Een vergeten deel. Een herinnering aan wie ik ten diepste ben. Zo groeide ik — schoksgewijs, ongepland — juist ook dóór de breuken.

In 2011 overleed mijn zusje, Jennifer. Haar dood sneed diep. Ze was niet alleen mijn zus, maar ook een zielsmaatje. Een paar maanden later kwam ik in een relatie terecht die intens aantrok en net zo heftig afstootte. Mijn verliefdheid was zo intens, gevoed door de overtuiging dat zij de ware was – mijn herkansing op echte liefde na mijn eerste grote liefde. Deze intense gevoelens leidden tot sterke, maar irrationele gedachten als: ‘als zij het niet is, dan nooit meer, en wat is het leven dan nog waard?’

Het voelde alsof mijn ziel werd opengetrokken. Ik voelde me verscheurd tussen het verlangen naar haar en de angst om opnieuw verlaten te worden. Pas later besefte ik hoe verweven alles was. Deze vrouw leek op Jennifer — qua energie, qua kwetsbaarheid. En ergens diep vanbinnen hoopte ik haar te redden. Maar het was niet háár die ik wilde redden… het was mijn zusje. Het was mijn innerlijke kind. Het was datgene in mij wat ooit had moeten loslaten, maar dat nooit écht kon.

Die verscheurende relatie opende een poort. En precies daar, in die rauwe pijn, begon een ander pad zich te ontvouwen. Tijdens een stille Vipassana-retreat werd alles helder. De wond kwam rauw naar de oppervlakte. Maar dit keer was ik niet alleen. In de stilte verscheen het beeld van Maria — niet als religieuze figuur, maar als compassionele metgezellin. Een archetype van het liefdevolle moederschap dat ik zelf zo gemist had. Zij omarmde het kind in mij dat wanhopig had geprobeerd liefde te verdienen, te behouden, te redden.

Het was alsof de oefeningen in zelfcompassie, die al langere tijd een deel van mijn dagelijkse meditatiepraktijk waren, zich op dat moment begonnen te belichamen. Niet langer alleen woorden of intentie — maar een krachtige, helende en voelbare aanwezigheid. In mij. Voor mij. Wat ik jarenlang in anderen zocht — de aanraking, het begrip, het blijven — begon ik nu te herkennen als iets dat ook ín mij kon bestaan.

En daarmee zette ik een grote, heilige stap in mijn heling. En ik huilde en huilde, intens. De tranen stroomden en stroomden als vloedgolf van heilig water — niet langer alleen van verlies, maar ook van thuiskomen.

🌿 4. Van wond naar wijsheid – hoe dit mijn werk als therapeut verdiepte

Deze ervaring werd een keerpunt, niet alleen in mijn persoonlijke helingsproces, maar ook in mijn werk als therapeut. Het raakte me zo diep, omdat ik aan den lijve had gevoeld hoe existentieel de hunkering is naar liefde, erkenning en gezien worden — en hoe verwarrend dat wordt wanneer we die liefde uitsluitend buiten onszelf zoeken.

Ik begon steeds dieper te begrijpen dat het fundament van heling niet ligt in het vinden van de juiste ander, maar in het leren beschikbaar zijn voor jezelf. In de manier waarop je luistert naar je binnenwereld. In hoe je aanwezig blijft bij dat wat pijn doet. En hoe je, met zachtheid, die delen die ooit zijn verstoten — de angstige, de eenzame, de wanhopige kindstukken — opnieuw verwelkomt in je hart.

Zelfcompassie werd voor mij geen techniek, maar een houding. Een levenswijze. Iets wat ik niet alleen oefende op mijn meditatiekussen, maar ook in het diepe contact met cliënten. Steeds vaker werd ik geraakt door herkenning — alsof ik in de ander flarden van mijn eigen reis terugzag. En hoe meer ik mezelf leerde dragen in liefde, hoe meer ik anderen kon uitnodigen hetzelfde te doen.

Want pas wanneer we de heilige verbinding met onszelf durven aangaan, kunnen we oprecht, vrij en volwassen liefhebben. Pas dan hoeft de ander geen heilige graal meer te zijn, geen projectie van wat we zelf nog missen. Dan wordt de liefde wederkerig, geworteld in aanwezigheid. In waarheid.

Dat is de kern van mijn werk geworden: mensen begeleiden in het thuiskomen bij zichzelf. In het bevrijden van hun innerlijke kind, in het herenigen met de delen die ooit zijn verlaten om liefde te verdienen. Zodat er een bedding ontstaat waarin echte liefde — met jezelf én met de ander — weer mogelijk wordt.

🧩 5.. Verstoten delen en het verwonde innerlijke kind

In IFS-termen spreken we over “exiles” — delen die ooit te pijnlijk waren om te voelen, en daarom afgesplitst raakten. Misschien was het de hoopvolle kleine die verlangde naar aanraking. Of het meisje dat leerde dat haar kwetsbaarheid gevaarlijk was. Of de jongen die zich verantwoordelijk voelde voor de emotionele toestand van zijn moeder.

Deze delen leven nog. En ze kiezen onze liefdesobjecten. Niet omdat ze dom zijn, maar omdat ze hopen alsnog gezien, gehoord en geheeld te worden.

🧠 IFS leert ons: je bent niet verslaafd aan de ander, je bent gehecht aan een deel van jezelf dat nog steeds wacht op liefde.

Door te erkennen welk deel in jou hunkert, kun je beginnen met werkelijk aanwezig zijn voor dat deel — met liefde en compassie in plaats van afwijzing of schaamte.

6. De innerlijke reis: van projectie naar belichaming

Jung beschreef het individuatieproces als de weg naar innerlijke heelheid. Het integreren van alle functies, schaduwen en innerlijke figuren. Ook de delen die we ooit wegduwden om liefde te verdienen.

De acht Jungiaanse functies (denken, voelen, intuïtie, waarneming — in introverte en extraverte vorm) zijn als acht kamers van je innerlijk huis. Vaak bewonen we slechts één vleugel. De rest is donker, verlaten of onbekend terrein. En precies daar woont de magie — én de schaduw.

✨ De onbereikbare ander vertegenwoordigt soms die vergeten kamer in jezelf.

Door deze delen niet langer buiten jezelf te zoeken, maar bewust te ontwikkelen, kun je stap voor stap thuiskomen in een vollediger versie van jezelf. Waar verlangen niet langer vlucht is, maar uitnodiging tot diepgang.

🍄 7.  De rol van psychedelica bij heling

Soms zijn de muren rond onze exiles zo dik geworden, dat we er met wilskracht of therapie moeilijk bij komen. In zulke gevallen kan een liefdevolle, veilige ervaring met psychedelica — zoals MDMA of psilocybine — deuren openen naar dat wat jarenlang gesloten bleef.

Niet om te fixen, maar om te voelen. Niet om te ontsnappen, maar om te ontmoeten. Psychedelische ervaringen kunnen helpen om die diepe delen van onszelf opnieuw te ervaren met compassie, zonder oordeel. En om innerlijke relaties te herstellen waar ooit slechts overleven was.

🌱 Psychedelica openen het hart, zodat we kunnen thuiskomen bij dat wat al die tijd op ons wachtte.

🌸 Reflectieoefeningen

1. 📓 Schrijf je eigen liefdespatroon

Neem drie relaties (of verliefdheden) waarin de ander emotioneel onbereikbaar was. Wat trok je aan? Wat deed het met je? En: welk bekend gevoel riep het in je op dat je al eerder kende uit je jeugd?

2. 👶 Dialoog met het innerlijke kind

Sluit je ogen. Stel je een situatie voor waarin jij je vroeger alleen, afgewezen of niet gezien voelde. Laat het kind verschijnen. Vraag:

• Wat voel je nu?
• Waar heb je mij voor nodig?
• Wat probeer je al die tijd aan mij te laten zien?

3. 🎭 Ontmoet je exiled part

Kies een gevoel dat je liever niet voelt (bijvoorbeeld: afhankelijkheid, schaamte, woede, hunkering). Verbeeld dit gevoel als een innerlijk personage. Hoe ziet het eruit? Hoe oud is het? Waar wil het naartoe? Wat heeft het jou altijd willen vertellen?

4. 🌈 Anima/Animus belichaming

Wat betekent vrouwelijke zachtheid, ontvankelijkheid of intuïtie voor jou? En mannelijke richting, stevigheid, helderheid? Welke mis je in jezelf? Hoe kun je die energie meer uitnodigen in je leven?

🌾 Slot: de reis terug naar jezelf

Wat we zoeken in de ander is vaak een verloren deel van onszelf. Maar liefde die geboren wordt uit leegte, zal zich altijd onveilig voelen. Alleen als we leren thuiskomen bij onze exiles, onze innerlijke geliefden, onze vergeten functies — ontstaat er een liefde die niet verslaafd is, maar belichaamd.

En misschien… is dát de ware liefde waar we werkelijk naar verlangen: een liefde die niet vlucht of jaagt, maar blijft. In ons. Voor ons.

En daar, in die stilte, fluisteren de Hopi Indianen ons een diepe waarheid in: “You are the one you have been waiting for.” Want de meest complete liefde voor een ander ontdek je pas echt, wanneer je haar eerst in jezelf vindt.

Voel je geraakt door dit thema? Duik dan verder in de reeks over complex trauma, codependency en het helperssyndroom. Ontdek ook mijn blogs over burn-out, compassiemoeheid en hoe innerlijk delenwerk en psychedelica kunnen bijdragen aan duurzame heling en zelfliefde.

👉 [Lees hier de blog over Codependency  ] 👉 [Lees hier de blog over het helperssyndroom] 👉 [Lees hier de blog over compassiemoeheid] 👉 [Lees hier het burnoutpreventieplan voor gevoelige helpers]

Samen maken we van zelfkennis een heilige reis naar binnen. 🌿

Nog even – over paden naar binnen

Wat ik hierboven beschrijf — die ontmoeting met het verloren zelf, het thuiskomen in een liefde die niet afhankelijk is van de ander — is niet iets wat ‘zomaar’ gebeurde. Deze ervaring werd mogelijk door jarenlange beoefening van mindfulness, compassie en stilte. Ik ben getraind als mindfulnesstrainer, compassietrainer, en keer geregeld terug naar langere periodes van Vipassana-retraite. Die discipline heeft mijn innerlijke bedding versterkt — een bodem waarin ik kon vallen, toen mijn ego dat niet meer kon dragen.

Maar ik geloof niet dat dit pad alleen op die manier bewandeld hoeft te worden. Steeds vaker zie ik, in mijn eigen proces en bij cliënten, dat ook psychedelische middelen — mits veilig, goed begeleid en met de juiste intentie — toegang kunnen geven tot deze diepe lagen van heling. Tot die plek waar de wond en het wonder elkaar aanraken.

Als dit verhaal jou raakt… als je iets herkent in het hunkerende kind, in de herhaling van pijn in de liefde, of in het verlangen naar een diepere ontmoeting met jezelf… weet dan: je hoeft dit niet alleen te doen.

📩 Wil je onderzoeken of een traject met innerlijk delenwerk of therapeutische psychedelische begeleiding iets voor je is? Voel je welkom om contact met me op te nemen. Samen kunnen we kijken welk pad bij jou past.

Zie de verschillende mogelijkheden:

Coaching & Therapie

of Individuele Truffelceremonie

of Integratie- en kennismaking met psychedelica middels een psycholytische (milde) dosis truffels.